Kiedy nie utrudniam sobie życia

Kiedy nie utrudniam sobie życia, bardzo często okazuje się, że wszystkie sprawy są łatwiejsze w rzeczywistości niż w moich wyobrażeniach (tych czarnych, ale i jaśniejszych).

Loty są, wizy jeszcze nie ma (i staramy się tym nie stresować, nie, nie!), ale taki na przykład akademik już został załatwiony. Juhu, mam gdzie spać, cieszmy się z rzeczy drobnych! Kanazawa Daigaku International House wygląda, jak na mój gust, niezgorzej (a po jednym czy dwóch pobytach w polskich akademikach naprawdę nie mam wygórowanych oczekiwań), a że dodatkowo jest najtańszy i na terenie kampusu, to cieszę się i nie narzekam, przynajmniej dopóki nie napada mi na głowę, o!

International House facilities

Czasem też, kiedy nie utrudniam sobie życia, okazuje się, że wszelkie poprzednie stresy związane z dojazdem na miejsce też są zbędne. Bo widzicie, ląduję w Japonii rankiem w poniedziałek trzydziestego września – ale akademik mam dopiero od pierwszego października. Nadeszły tedy czasy Wielkiej Rozkminy: szukać hotelu koło lotniska i jechać następnego dnia rano podstawionym przez uniwerek autokarem, czy wbijać na dzień do Osaki, zwalając się przy tym przyjaciółce na głowę, po czym ruszać w podróż następnego dnia. A potem przyszło Olśnienie: przecież nikt mi nie zabroni jechać do tej Kanazawy od razu, jeszcze w poniedziałek, i znaleźć sobie jakiś hotelik na miejscu, prawda? Od myśli do Google’a i, chociaż jeszcze niezakupione, to wyszukane i zapisane mam już i połączenia (z lotniska na stację i z Osaki do Kanazawy), i hotelik (Top Choice przewodników Lonely Planet, to naprawdę dużo!), i przy okazji powróciło do mnie trochę optymizmu. Always look on the bright side of life – i nagle wszystko się jakoś tak układa.

Pingyi Guest House

A kiedy w ogóle nie utrudniam sobie życia, to nagle się okazuje, że jeszcze nie wsadziłam nawet zadka w samolot, a już dostaję maile od ludzi, z którymi ten rok spędzę.

Nieutrudnianie sobie życia naprawdę wiele daje. :)